Wat zegt Jezus hier veel in een paar woorden. Het is niet alleen een beeld van het naderende ogenblik dat zijn volgelingen allen wegvluchten als de soldaten Jezus gevangen nemen. Nee, deze woorden gelden ook vandaag „...dat gij verstrooid wordt, ieder naar het zijne en Mij alleen laat”.
Wat blijft er van de gemeenschap der heiligen over als de samenbindende kracht van de nabijheid van de Here Jezus er niet meer is? Dan vervreemden we van elkaar en ieder krijgt het druk met het zijne. Jezus heeft gezegd: „Blijft in Mij, gelijk Ik in u” (Joh.15:3b). Velen hebben in zelfoverschatting gezegd: „Zelfs al moest ik met U sterven, ik zal U voorzeker niet verloochenen” (Matt.26:35). Wij allen weten hoe ongemerkt we Jezus alleen laten... we vinden het belangrijker dat Hij in ons blijft dan wij in Hem. Maar dan verkilt de liefde onderling, de gemeenschap raakt op de achtergrond en het ‘privé’ wordt een heilige koe!
Wie echt van iemand houdt zal de ander nooit in de steek laten! Daarom zal Jezus altijd in ons blijven. Maar hoe kunnen wij Hem toch alleen laten?! Dat de Vader met Hem is, kan dit niet goed maken. Toch blijft Zijn liefde voor ons onberouwelijk en zelfs in ons falen blijft Hij ons Zijn vrede aanbieden... „Komt, laat ons wederkeren tot de HERE”, is het antwoord van de profeet Hosea op Gods liefde (Hosea 6:1). Pas als we echt tot Hem terugkeren, wordt het Koninkrijk van God weer eindeloos belangrijker dan al het ‘onze’. Dan worden we weer met Hem vreemdelingen op aarde. Ja, dan vallen we op omdat we zo heel anders zijn dan de mensen om ons heen. Zo was het met Jezus, zo is het met de Zijnen. Als we in Hem blijven, lijden we in deze wereld wel verdrukking, maar dan leven we vervuld van Zijn vrede.