Wie werkelijk de Here Jezus heeft liefgekregen, is gaan begrijpen dat God eigenlijk geen echte offers van ons vraagt. Ook in dit bijbelgedeelte wordt geen werkelijk offer van ons gevraagd. Paulus zegt immers: „Wie karig zaait, zal ook karig oogsten”.
Wie eraan twijfelt of het gezaaide wel zal ontkiemen, zal nooit in geloof zaaien, maar wie in geloof zaait, ziet met verlangen uit naar de oogst.
Wie denkt dat hij het zelf voor elkaar heeft gekregen om tot een zekere welvaart te komen, zal niet graag iets geven voor het Koninkrijk van God. Hij zal hooguit wat geven in de hoop dat God hem dankbaar en gunstig gezind zal zijn, mocht er werkelijk een eeuwig leven zijn!?
Maar wie verwonderd erkent dat God hem gezegend heeft, zal uit dankbaarheid geven van de overvloed die God hem toevertrouwde. Wie uit dit besef geeft voor het Koninkrijk van God, beleeft dit niet als het brengen van een offer, maar kan het niet laten hierin God zijn liefde te bewijzen. Wie zo zaait, zal er zeker zegen uit oogsten!
Velen die zo met grote dankbaarheid hebben leren geven voor het werk des Heren, hebben ervaren dat God antwoordde met grote zegen in het persoonlijke leven en daardoor heen naar anderen toe! Heeft God niet gezegd dat als we Hem Zijn deel geven, Hij het ons aan niets zal laten ontbreken?! „Beproeft Mij toch daarmede”, zegt de Here.
Wie nooit heeft leren geven, leeft bekrompen en ongelukkig, maar wie royaal heeft leren geven, wordt bevrijd van veel materieel gebonden zijn en beleeft de vrijheid en vreugde van alle onbekrompenheid.