Degenen die God willen dienen, worden beproevingen niet bespaard. Integendeel, beproevingen zijn nodig om God werkelijk te leren gehoorzamen. Zelfs van Jezus wordt gezegd dat Hij de gehoorzaamheid heeft geleerd door lijden heen (Heb.5:8). Werkelijk leven zonder beproevingen is dus ondenkbaar. Als we ons dat realiseren, wordt er een verlangen geboren om beproevingen niet meer te ontlopen maar de goede strijd te strijden. Koning Josafat heeft de goede strijd gestreden en wij mogen ervan leren.
Als de beproevingen op ons afkomen, kunnen we natuurlijk heel dapper zingen: ‘Vrees niet, geloof alleen...’ Maar angst kun je niet wegzingen, tenzij het een zingen wordt voor Gods aangezicht.
Josafat heeft dat gedaan en de weg om tot dit zingen voor Gods aangezicht te komen midden in de beproevingen, wordt ons hier gewezen. Zijn we bereid om deze weg in overgave aan Hem te gaan?
Toen Josafat bevreesd werd, besloot hij de Here te raadplegen. Hij riep een vasten uit voor geheel Juda, dus voor allen die met hem reden hadden om bevreesd te zijn.
Bijbels vasten is: zo gericht zijn op wat God gaat doen dat je aan eten niet toekomt; vasten is dus een geconcentreerd gericht zijn op God en niet op ‘niet eten’: „En Juda kwam bijeen om hulp te zoeken bij de Here”.
Wanneer we proberen om door met een lege maag rond te lopen bij de Here in een goed blaadje te komen, kennen wij God nog niet als een hemelse Vader. Dan zijn we te vergelijken met de Baäl-priesters op de Karmel... Díe God is dood en antwoordt niet, al zouden we er ons eigen bloed voor laten stromen (1Kon.18:28)!