Het is verschrikkelijk als je door jezelf, of door je omgeving, gesuggereerd wordt een roeping te hebben, terwijl God je in werkelijkheid niet geroepen heeft. Dat zijn de predikers die zeggen: „Zo luidt het Woord des Heren - terwijl de Here hen niet gezonden heeft; en dan wachten zij nog op de vervulling van het woord” (Ez. 13:6)! Hierdoor wordt de echte Goddelijke roeping minderwaardig gemaakt en kan men op den duur de dienst van God niet meer serieus nemen.
Ezechiël werd door de Here Zelf aangesteld als wachter over Gods Volk. Een door God aangestelde wachter mag niet naar eigen verworven inzichten handelen of spreken, maar: „Wanneer gij een woord uit Mijn mond hoort, zult gij hen uit Mijn Naam waarschuwen” (:7). Hierin heeft Jezus ook duidelijk bewezen de Dienstknecht des Heren te zijn (Joh.14:24). Ook Hij sprak alleen de Woorden die de Vader Hem te spreken gaf!
Maar dat is geen vrijblijvende zaak! Wanneer wij de opdracht hebben gekregen om te getuigen van Jezus en op te roepen tot bekering, maar we doen het niet uit vrees dat men ons zal bespotten, dan zal God ons rekenschap vragen van ‘t bloed van degenen tegenover wie wij zwegen. Zo zullen we, omgekeerd, ons leven redden als wij wel gehoorzaam zijn geweest en met ons hele hart van Jezus hebben gesproken en opgeroepen hebben tot bekering, ook al luisterde men niet. Wat een ernstige zaak! Wat luistert alles toch eigenlijk nauw in het Koninkrijk van God. Vandaar dat Paulus dan ook zegt: „Wee mij, als ik het Evangelie niet verkondig!” Geldt dat alleen voor speciale geroepenen, of geldt de boodschap uit het bijbelgedeelte van vandaag voor allen die zich in deze wereld getuigen van Jezus weten!?