Het gaat in dit gedeelte eigenlijk om een woordspeling. Want het woordje dat hier vertaald is met „last”, kan ook gebruikt worden voor „Godsspraak” (Spr.30:1). Hierdoor wordt dit gedeelte vast veel duidelijker. Immers, de mensen die tot Jeremia kwamen met de vraag: „Wat is des Heren last?”, die gebruikten dit woord om er mee aan te duiden dat ze alles wat de Here van hen vroeg, maar knap moeilijk vonden. Hoeveel mensen beleven het Woord van God niet als een last, als een verhindering om vrolijk te leven? Deze mensen hebben het grote geheim van het wandelen met God helemaal niet leren kennen. Zij zien God alleen maar als iemand met wie je altijd en overal rekening moet houden: ‘Je weet maar nooit...’ Voor God, die ons Zijn Woord heeft gegeven als richtsnoer voor het echte leven, moet het vreselijk zijn als wij Zijn Woord als een last beleven. Wie dit zo beleeft, heeft zich niet door Gods Geest laten onderwijzen, maar door mensen die nog vleselijk zijn.
Wie zich niet laat bevrijden van deze onderwijzingen, zal een nare toekomst te wachten staan. Want hun eigen beschouwing over het Woord van God zal hen oordelen zegt Jeremia. „Want de last zal voor ieder zijn eigen woord zijn, dat gij verdraait de woorden van de Levende God!” en God zegt tegen Zijn volk Israël: „Want dit gebod, dat Ik u heden opleg, is niet te moeilijk voor u...” (Deut.30:11). Jezus zegt dat de last die Hij ons oplegt licht is en Zijn juk zacht. Maar een juk is zacht, zolang we ons willig laten leiden. Als we ons verzetten, wordt het juk tot een last die we graag willen afschudden als een koppige ezel! Wie zich graag door Hem laat leiden op de levensweg, die gaat merken hoeveel vreugde Zijn Woord onderweg geeft!