In onze Bijbel is, dacht ik, de indeling van deze verzen een beetje ongelukkig gekozen. Het zesde vers hoort niet bij het vorige, maar bij het zevende. Dan wordt alles veel duidelijker.
Dit gedeelte spreekt over het grote werk dat God gaat doen onder Zijn volk Israël. Het is hetzelfde profetische geluid als in Ezechiël 34 en Jeremia 33, om maar een paar duidelijke voorbeelden te noemen. God Zelf gaat reinigend door Zijn volk heen! Wat een rijke toekomst voor het veel geplaagde Israël en wat is het nodig! Want zo kan het volk nog niet de grote roeping van de eindtijd gaan vervullen, al zijn er al veel aanwijzingen van het ritselen van Gods Geest in Israël!
Heel begrijpelijk worden profeet en onreine geest naast elkaar genoemd. Want de eindtijd zal gekenmerkt worden door schijnvroomheid en valse profetie, terwijl degenen die op de Here vertrouwen slechts geringe kracht zullen hebben (vergelijk Matt.7:22 met Dan.11:33,34). Maar als God Zelf handelend gaat optreden, zullen de profeten verstommen en ontkennen dat zij gesproken hebben!
Maar heel anders is het met de Messias! Hij zal komen en Zijn voeten zullen op de Olijfberg staan (14:4). En dan zullen zij tot Hem zeggen: „Wat zijn dat voor wonden in Uw handen?” Dan zal Jezus zeggen: „Daarmee ben Ik geslagen in het huis van Mijn vrienden!” Dan zullen zij erkennen dat zij de Herder doorstoken hebben en een rouwklacht over Hem aanheffen (12:10). Te dien dage zal er een Bron ontsloten zijn voor het huis van David en voor de inwoners van Jeruzalem ter ontzondiging en reiniging (:1).
Samen met dàt Israël zeggen wij: „Kom, Here, kom!”