Samuël zegt tegen Saul: „Waarom hebt gij dan niet naar de Here geluisterd?”(:19). Maar Saul antwoordt: „Ik heb wel naar de Here geluisterd!”(:20). We zien maar weer dat er in de loop der tijden niet veel veranderd is. God zegt ons dat we ongehoorzaam zijn. Maar wij vinden het best meevallen, vooral als we ons vergelijken met anderen... Maar God verwacht van ons een totale onderwerping aan Zijn Woord. En dat is waartegen de hoogmoed van de mens zich het felst verzet. God had gezegd dat Israël een Goddelijk oordeel over Amalek moest uitvoeren (:3). Niemand, tot geen dier toe, mocht in leven blijven! Een verschrikkelijk oordeel! We willen niet aanvaarden dat God, die toch een God van liefde is, tot zulk een oordeel zou kunnen komen. Maar Amalek is gewaarschuwd. Ruim 900 jaar hebben deze volken de gelegenheid gehad zich te bekeren. Zij hebben de grootheid van God gezien in wat God met Abraham deed en met Israël, maar ze hebben zich niet bekeerd.
Zo zouden we ook vandaag de dag kunnen zien en horen wat God doet met en door mensen die volkomen op Hem vertrouwen, wat Hij hier en op de zendingsvelden doet. We vinden het geweldig, maar we denken er niet aan om de prijs te betalen: dezelfde overgave en toewijding aan de Here. Zolang we ons hart verharden en ons kritisch opstellen ten opzichte van Gods Woord en het verwerpen zoals Saul deed, zal God niet anders kunnen doen dan ook ons verwerpen. Laten we daarom ophouden om onszelf wijs te maken dat het voor God genoeg moet zijn dat we regelmatig naar de kerk gaan, dat we wat geld geven voor de zending en voor rampgebieden. God vraagt meer van ons: nl. in liefdevolle toewijding Hem te kennen in al onze wegen!