Deze psalm bestaat uit twee delen. Het eerste deel gaat over de gelovigen, het tweede deel over de goddelozen. Een verbond met offers (:5): wat zijn die offers? God spreekt duidelijke taal. Het gaat Hem niet om het „stierenvlees” of het „bokkenbloed” (:13). God heeft deze offers niet nodig. Hij heeft geen honger (:12). Het gaat bij God om een ander offeren, waar het eerste gedeelte ook mee eindigt: „Offer Gode lof en betaal de Allerhoogste uw geloften” (:14). Dat is het offer dat God van ons vraagt: de aanbidding en de lofprijzing! God wil bij ons zijn! En dat kan alleen als ons hart volkomen naar Hem uitgaat (2Kron.16:9).
Het tweede gedeelte gaat niet over de heidenen, die van God niet weten, maar over de goddelozen, die druk bezig zijn met de inzettingen van God en die praten over het verbond, maar die zich niet aan God willen onderwerpen. Het gaat hier dus om de doorsnee kerkmens! Want velen van ons weten goed over de dingen van het Koninkrijk van God te praten, maar hoe weinigen onderwerpen zich er aan! In de volgende verzen lezen we hoe die vrome praters leven! Ze gooien het met God op een akkoordje: God is immers hun beste vriend, is als zij zijn (:21)?! Maar ook dit gedeelte eindigt met een boodschap: „Wie lof offert, eert Mij”! En wie Hem eert, begrijpt dat het bloed van offerdieren nooit verzoening kan brengen voor onze zonden. De offers kunnen niet anders dan een heenwijzing zijn naar de Messias. Er zijn altijd gelovige Joden geweest, die in de offerdienst deze boodschap van de komende Messias hebben verstaan en het heeft hun leven bepaald. Laten wij, die geloven dat Jezus de gekomen Messias is, met vreugde leven uit zijn volkomen offer voor al onze zonden!