Het gebod der liefde is al een heel oud gebod. In Leviticus, één van de boeken van Mozes, staat al geschreven: „Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf” (Lev.19:18).
Toch zegt de Here Jezus: „Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander liefhebt” (Joh.13:34).
Als de apostel Johannes zegt dat hij geen nieuw gebod schrijft, dan herinnert hij ons er aan dat Jezus dat nieuwe gebod al gegeven had.
Wie verlangt er niet naar om vanuit deze onbevangen en onbaatzuchtige liefde met elkaar te leren leven?!
Johannes wijst ons de weg! Deze Goddelijke liefde, dit geschenk vanuit de hemel, wordt ons deel wanneer wij naar Zijn geboden gaan wandelen. Immers, wie dat doet, heeft zijn eigen wil, zijn „ik” prijsgegeven om alleen nog maar voor God te leven!
Het is inderdaad een nieuw gebod, dat ver uitreikt boven het gebod dat Mozes aan het volk Israël gaf. De oude wet zegt immers dat we elkaar moeten liefhebben als onszelf, maar de nieuwe wet van Jezus zegt dat wij elkaar moeten liefhebben, zoals Jezus ons heeft liefgehad! Bij Jezus is Goddank geen sprake van eigenliefde. Zijn liefde is geheel onbaatzuchtig, zelfverloochenend!
God vraagt méér dan dat wij elkaar lief zullen hebben met de liefde die we zelf nog kunnen opbrengen. God heeft Zijn liefde in onze harten uitgestort (Rom.5:5), die gestalte in ons krijgt als de vrucht van de Heilige Geest (Gal.5:22).
Door de uitstraling van deze liefde zal de wereld weten dat wij discipelen van Hem zijn (Joh.13:35)!