Heeft Jesaja aan het lied van Mozes gedacht toen hij schreef: „Duizend zullen er vluchten voor het dreigen van één”(Deut.32:30)? In elk geval was de het precies zoals Mozes in Deut.31 de toestand van het volk Israël beschreef: ze bouwden meer op eigen kracht dan op God.
Om sterk te zijn tegenover het steeds sterker opdringende Assyrische Rijk (Noord-Israël was al van de kaart geveegd) zochten zij steun bij Egypte en niet bij de Here; de angst voor de dreiging werd verdrongen door naar de kracht van het leger te kijken. Tegenover het machtige leger van de Assyriërs moest een zeker even machtig leger van de Joden en Egyptenaren staan...
Het klinkt haast belachelijk als temidden van dit gevaar van vernietiging een profeet opstaat om te vertellen: „Door bekering en rust zoudt gij verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar gij hebt niet gewild!” Stel dat bij ons ineens het bericht kwam dat grote Islamitische horden vanuit het Nabije Oosten optrokken om Europa onder de voet te lopen... Wat zou dan het eerste zijn dat we deden? Hopen op de NAVO?! Of zouden we in stilheid en vertrouwen onze kracht zoeken? Misschien zijn er mensen die zo slim zouden zijn te zeggen: ‘Zowel het één als het ander...’
Wie op God en op Zijn Woord heeft leren vertrouwen, die weet dat er geen sprake kan zijn van allebei.
Want het was in feite niet het leger van Hitler en het zullen ook geen Russen of Chinezen zijn waartegen wij te strijden zullen hebben, maar tegen de overheden en machten in de hemelse gewesten. Of dezen nu mensen en legers inspireren of niet, alleen door bekering en rust kunnen we werkelijk verlost worden!