We kennen allemaal de geschiedenis van Jozef, de lievelingszoon van Jakob. Om de dromen die hij had, nl. dat zijn broeders, ja zelfs zijn ouders, hem onderdanig zouden zijn, wierpen zijn broers hem in de put en verkochten hem daarna aan voorbijkomende kooplieden (Gen.37). Eigenlijk geen wonder dat ze hem haatten!
De dromen van Jozef kwamen echter niet voort vanuit een trots hart maar waren inderdaad van God, maar hij moest nog door een hele diepte heen, voordat deze dromen in vervulling konden gaan! Zo handelt God altijd wanneer Hij ons een roeping, een speciale opdracht geeft. We moeten er alleen voor oppassen dat we onze roeping niet zelf gaan waarmaken, want èn de roeping èn de realisering ervan, daar zorgt God Zelf voor. Hij doet het op Zijn manier, zoals bij Jozef, Mozes, Paulus en bij ieder die Hij tot een bepaalde taak roept.
In het verdere leven van Jozef in Egypte zien we dat God met hem is. Door alle beproevingen heen had Jozef geleerd ootmoedig te zijn voor God. Hij heeft niet getwijfeld aan Gods belofte, daarom gehoorzaamde hij zijn Heer in alle omstandigheden, ook als hij ze niet begreep. Toen Jozefs broers naar Egypte kwamen, vanwege de hongersnood in hun eigen land, bogen zij diep voor hem, de onderkoning van Egypte. Toen herinnerde hij zich zijn dromen (Gen.42:9). Pas toen kon hij zeggen: „Dus zijt gij het niet, die mij hierheen gezonden hebt, maar God”(:8).
We moeten nooit rebelleren of mensen en omstandigheden de schuld geven, wanneer we Gods weg met ons niet begrijpen, maar blijven vertrouwen dat Hij Zelf Zijn beloften toch waar zal maken.