Velen van ons zouden boos worden als zomaar werd gezegd dat wij God verachten! Maar van de priesters werd het door Maleachi onomwonden gezegd. En voordat ze verontwaardigd konden zeggen: ‘Hoe kom je erbij!’ zegt Maleachi op welke manier zij God verachten. De priesters vinden namelijk het brengen van de offers niet meer zo belangrijk. Niet het allerbeste, maar het overschot wordt geofferd!
Ach, we herkennen dat wel: het beste houden we voor onszelf en wat overblijft is voor de kerk, voor het Koninkrijk van God. We zorgen dat we eerst zelf aan onze trekken komen en van wat overblijft mag God ook wat hebben. Overdreven? Denk er dan maar eens over na hoeveel u de afgelopen week hebt uitgegeven; niet voor uw dagelijks brood, maar alleen voor uw eigen plezier en vergelijk dat bedrag met wat u voor de dienst van God bestemde. Dan wordt het u misschien duidelijk dat het woord van Maleachi ook voor u geldt: „Uwerzijds is zo gehandeld; zal Hij dan iemand van u goedgunstig gezind zijn?” (:9). „Een zoon eert zijn vader en een knecht zijn heer. Indien Ik nu een Vader ben, waar is de eerbied voor Mij?” (:6).
Trouwens, ook veel geestelijken van onze tijd, de goeden niet te na gesproken, minachten wat de dienst des Heren opbrengt. Ze zeggen: „Zie wat is het een moeite!” (:12,13).
Zij hebben geen tijd om zich volledig aan de Gemeente te wijden vanwege de nevenfuncties die het dagelijks brood wat minder sober moeten maken! Als de dienst aan God niet ons hele leven bepaalt, maar slechts een bijkomend onderdeel ervan wordt, dan moeten we ons niet verwonderen dat áls God nog wordt groot gemaakt, het buiten de muren der kerk zal zijn!