Hier zien we dan hoe het gaat als we niet met een geheel toegewijd hart God dienen. Amasja maakt zich gereed om ten strijde te trekken tegen de vijanden rondom. Als hij een telling heeft gehouden om te weten op hoeveel krijgers hij kan rekenen, dan is hij maar wat blij als hij bovendien een honderdduizend man soldaten kan huren uit Israël. Het was wel voor een flink bedrag, maar nu zal hij dan werkelijk sterk staan in de strijd. Doch dan komt een man Gods die hem een heel andere kant van de zaak laat zien. „God zal u doen struikelen voor de vijand, want God heeft de macht te helpen en de macht te doen struikelen” (:8). Omdat Amasja’s hart niet volkomen aan God was toegewijd, was hij langzamerhand meer gaan rekenen op de menselijke mogelijkheden dan op de bijstand van God. Toch ziet hij in dat de woorden van de man Gods juist zijn. Wat is Amasja, ondanks dat zijn hart niet meer volkomen aan God was toegewijd, toch veel dichter bij God dan wij! Want wij zullen na een pittige preek misschien zeggen: ‘Ja, dat is waar hoor, maar je moet tenslotte ook nuchter blijven’. Amasja bleek pas ècht nuchter. Hij zonderde de troepen van het volk, dat niet meer op God vertrouwde, af van zijn eigen troepen! O, als wij eens zo radicaal werden als Amasja en het aandurfden om meer op God te vertrouwen dan op het beste van wat de goddeloze mens weet op te brengen! Neen, niet als Amasja, maar veel radicaler. Niet fanatiek, want fanatisme ontstaat juist alleen maar als we ons sterk gaan maken voor God in plaats van sterk te wezen in God.
Pas in een echte relatie met God verstaan wij hoeveel verdriet wij Hem doen met het ons verlaten op de wijsheden van deze wereld, in plaats van ons met een toegewijd hart aan Hem toe te vertrouwen!