Komt, laat ons wederkeren tot de Here!”, roept Hosea uit. Maar waarom zouden we tot Hem wederkeren? We zijn toch niet weggelopen, we lezen toch regelmatig onze Bijbel, we bidden toch onze gebeden...?
Het is alleen Gods Geest die dit verlangen naar de werkelijke omgang met de levende Heer kan wekken. Er zijn nog steeds mensen die zeggen: ‘Als God een God van liefde is, waarom laat Hij dan al die narigheid toe!?’ De Heilige Geest wil de wereld overtuigen van zonde en ieder die zich door de Geest laat overtuigen van zonde, weet dat niet God de schuld heeft van alle ellende, maar wij!
Dan buigen we ons hoofd en belijden schuld: dan stoppen we met kritiek op de kerk en op de kerkmensen. Dan roepen we elkaar toe: „Komt, laat ons wederkeren tot de Here! Want Hij heeft verscheurd!”
Wie dit gaat inzien weet ook dat de strengste straffen van God altijd nog de straffen van een liefhebbende Vader zijn!
En wanneer wij dan niet meer onszelf rechtvaardigen, maar buigen onder het rechtvaardig oordeel van God, dan verandert droefheid en uitzichtloosheid in blijdschap en hoopvol perspectief: „Want, Hij heeft verscheurd, en zal ons helen; Hij heeft geslagen en zal ons verbinden”.
Niemand zal de werkelijke genezing van zijn verziekte ziel beleven als hij niet echt gebogen heeft onder de tuchtiging van de Here! Hosea gelooft in een weg van genezing! Het tweede en derde vers van dit gedeelte wijzen duidelijk niet alleen naar het sterven en de opstanding van Jezus, maar zeker ook naar het met Hem gekruisigd zijn van allen die Zijn Stem hebben verstaan en gehoorzaam achter Hem zijn aangegaan!