We kunnen nu niet bepaald zeggen dat Jakob onderweg was om de Here te zoeken. Hij trachtte het vege lijf te redden voor de heel begrijpelijke woede van zijn broer. Als het donker is geworden, durft hij pas te rusten. En dan blijkt dat God op zoek is naar Jakob. Maar dat is immers de boodschap van de hele Bijbel! God zoekt altijd weer de mensen op. En als Hij komt dan hoor je geen verwijt, hoewel het recht alleen aan Gods kant is.
Hij komt ons tegemoet met zegen en met een blijde boodschap. Zo ook hier bij Jakob. God spreekt tot hem in een droom. Hij doet alleen beloften en stelt geen voorwaarden. Maar dwaze Jakob doet dat wel. Als God al Zijn beloften waarmaakt dan zal de Here hem tot een God zijn (:21). Wie is Jakob, dat hij voorwaarden durft te stellen? Of moeten we het soms toch anders zien? Jakob wist wie God was: „Hoe ontzagwekkend is deze plaats. Dit is niet anders dan een huis Gods, dit is de poort des hemels” (:17)!
Jakob beseft ten volle dat je niet zomaar ‘aan God kunt doen’! Als de Eeuwige hem tot God zal zijn, dan weet de geringe Jakob, dat hij zelf niets meer te zeggen heeft en daarom probeert hij uitstel te krijgen.
Hoe walgelijk hebben wij vaak de zaken omgekeerd.
We dragen een kruisje en hangen een paar bijbelteksten aan de muur, om onszelf wijs te maken dat we God dienen. Maar het komt bij ons niet op, om God te vragen hoe Hij over deze manier van Hem dienen denkt.
We zoeken in de Bijbel die gedeelten op die onze visie bevestigen en slaan die gedeelten over die dit tegenspreken. Zo maken we van onze Schriftverklaring een afgod. En dat kan, zolang we nog geen echte ontmoeting met God hebben gehad, zoals Abraham, Isaak en Jakob...