Niemand zal precies kunnen zeggen wanneer Jakob zich er van bewust werd, dat God aan al zijn voorwaarden had voldaan (28:20,21).
De laatste voorwaarde stond op het punt in vervulling te gaan: behouden in het huis van zijn vader terug te keren. Nu wordt Jakob angstig en hij strijdt met God. Alleen wie zelf met God gestreden heeft, weet dat het ongelooflijke waar is: God, de Almachtige, is bereid om het te verliezen, als wij met alle geweld willen winnen en dat merkte Jakob in zijn worsteling met God ook. God eist geen overgave van Jakob, hoewel Hij, de Eeuwige, aan alle eisen van het kleine mensje Jakob heeft voldaan... En als God op het punt staat om weg te gaan, dan is Jakob helemaal niet blij dat hij het bijna gewonnen heeft. Deze overwinning zou zijn grootste nederlaag betekenen. God had hem natuurlijk kunnen neervellen, maar God heeft geen lust in de dood van een zondaar. Hij slaat Jakob zo, dat deze voor de rest van zijn leven als een kreupele zal moeten voortgaan.
Maar Jakob laat God niet los, want in zijn worsteling met Hem, heeft hij God leren kennen als Degene, die hij niet meer missen kan in zijn leven. En dan komt die geweldige opmerking van de man, die zich niet durft over te geven: „Ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent”!
Is dit niet de uitroep van ieder mens, die zich innerlijk verzet tegen datgene, wat toch eigenlijk het diepste verlangen van zijn hart is: een zich volledig durven toevertrouwen aan God?! God weet hoe we, vanuit een diepe levensangst, onszelf proberen te handhaven, zelfs tegenover Hem.
Maar God schuwt het niet om de strijd met ons aan te gaan, totdat wij ons aan Zijn grote liefde durven overgeven.