Jakob op de vlucht voor de rechtvaardige wraak van zijn broer Esau. Dit is wel het dieptepunt van zijn leven!
Moeten wij allen niet eerst tot een bijkans hopeloze toestand komen, willen we leren dat God Zelf Zijn belofte waar maakt?!
Als wij zelf proberen de beloften van God waar te maken, door eigen kracht en handigheid, werken we onszelf naar de afgrond. Tenminste, als God ons eenmaal tot Zijn eigendom heeft gemaakt.
God had bij de geboorte van Jakob en Esau gezegd, dat door Jakob en zijn nageslacht de grote belofte vervuld zou worden (25:23). Maar zodra Jakob volwassen is, gaat hij, onder de indruk van deze belofte van God, zelf proberen de belofte waar te maken door Esau het eerstgeboorterecht af te kopen (25:31). Later bedriegt hij opnieuw zijn vader en zijn broer in zijn goddeloze ijver om de beloften van God zelf te realiseren.
Hoeveel Christenen ‘staan vandaag de dag krampachtig op de beloften van God’ en met de inzet van alles wat ze zelf kunnen opbrengen trachten zij de woorden van God waar te maken. God geve in Zijn genade dat zij, ja wij allen met Jakob, met Mozes (Ex.2:15), zó snel tot het dieptepunt van ons eigenzinnige leven raken, dat we gaan verlangen naar een werkelijke ontmoeting met Hem.
Jakob was op de vlucht, hij zag geen kans meer om iets van Gods beloften zelf waar te maken. Uitgeput valt hij in slaap, hopeloos en angstig. Daar pas kan God de mens ontmoeten, waar hij, moegestreden door al z’n eigenzinnige streven, met de rug tegen de muur blijkt te staan. Want alleen na het stuklopen van al onze eigen mogelijkheden, kan een bereidheid ontstaan om eindelijk te gaan luisteren naar wat God zegt en kunnen we de Stem van God gaan verstaan!