Er heerst zo vaak onder ons een sfeer van geestelijke moeheid en van vleselijke activiteit. Er zijn nog wel mensen te porren om bijvoorbeeld een kerst-inn-actie te houden. Trouwens voor alles wat nieuw is, zijn, voor korte tijd, nog wel mensen te vinden. Paulus zegt in dit gedeelte: „Laten wij niet moede worden goed te doen, want, wanneer het eenmaal tijd is, zullen wij oogsten, als wij niet verslappen”. Maar wat is „goed doen”? Dit gedeelte van de brief aan de Galaten staat er vol van: ‘elkander terechtwijzen in een geest van zachtmoedigheid’... Terechtwijzen wordt meer dan genoeg gedaan, maar „in een geest van zachtmoedigheid”... dat kan alleen als we vervuld zijn met de Geest van zachtmoedigheid (Gal.5:22).
Hoe vaak wijzen we elkaar niet terecht om zelf gerechtvaardigd te worden? Nee, Paulus zegt: „...ziende op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen”. We moeten, als we zelf goed staan, dus geestelijk zijn, de ander terechtwijzen zoals wij graag zouden hebben dat anderen ons doen, als wij dat nodig hebben. Verdraagt elkanders moeilijkheden. Nu, dat is ongeveer „goed doen”. Mensen, die zelf nog nooit iets hebben meegemaakt, zijn vaak het meest verontwaardigd en vol onbegrip over de moeilijkheden van anderen. Maar ieder die zelf onder het oordeel van God door gaat, wordt heel erg mild in het beoordelen van anderen, immers, zo oordeelt God ons toch ook?! Wie onder de indruk is van Gods bevrijdende oordeel over zijn leven, krijgt het verlangen om de naaste terecht te wijzen in de zin van: op het rechte pad brengen. Dat is geen mis te verstane opdracht! Laten we ons niets verbeelden: dat kan alleen slagen, als we ons in Gods liefde aan de ander wijden.