Er wordt wel eens gezegd dat het leven van de eerste Gemeente in Jeruzalem helemaal niet zo ideaal was, want zo zegt men: omdat zij de Here heel spoedig terugverwachtten, hadden velen alles verkocht (:37). Later moesten deze wegens hun slechte beleid zo verarmden door de heiden-Gemeenten verzorgd worden (Gal.2:10).
Als wij dit gedeelte goed lezen, dan proeven we geen enkel verwijt in dit verslag, dat toch veel later is geschreven (65 na Chr.). Lucas, de schrijver van de Handelingen, was toen nog verrukt over de eerste Gemeente te Jeruzalem, terwijl de apostelen daarvóór al opriepen om de armen te gedenken. Dit laatste was wel een wet in Israël (Deut.15:7), maar een nog onbekend begrip in de heidenwereld.
De Gemeente te Jeruzalem bestond uit veel Joden die op de Pinksterdag van ver waren gekomen en die na het machtig Pinkstergebeuren in Jeruzalem gebleven waren en daarom hun bezittingen elders verkocht hadden en de opbrengst ter beschikking hadden gesteld van de apostelen.
Wanneer ook wij weer de gemeenschap der heiligen gaan beleven, dan zien we in onze tijd dit principe van de eerste Gemeente opnieuw openbaar komen. Over de gehele wereld ontstaan christelijke communiteiten van waaruit de volle zegen van het Evangelie naar de wereld uitgaat. En dat is geen wonder!
Als we niet langer vastzitten aan de onbijbelse gedachte van ik-gerichte bezitsvorming, zal er in ons hart steeds meer ruimte ontstaan om in de Geest van Christus anderen te gaan dienen. Immers, Jezus heeft toch ook ons allen in alles wat Hij van eeuwigheid bij de Vader had, laten delen?!