De sterren uit het eerste vers zijn de engelen der Gemeenten (1:20). Daar worden geen hemelse figuren mee bedoeld, maar de boodschappers ofwel de voorgangers der Gemeenten. Er worden geweldige dingen gezegd van de voorganger van de gemeente te Efeze: hij kan de kwaden niet verdragen. Wat een zegen zou van de Gemeente uitgaan naar de wereld om haar heen, als dat ook nu nog het geval was! Maar als de voorganger niet meer echt in het Licht wandelt, hoe zou er dan in de Gemeente nog onderscheid kunnen zijn tussen goed en kwaad?
De voorganger van deze Gemeente stelt iedereen die zegt dat hij een dienstknecht van God is op de proef, en ontmaskert hen die hierin leugenaars blijken te zijn.
Hier is geen sprake van meedogenloze scherpzinnigheid, integendeel! Er staat immers van deze voorganger geschreven dat hij veel verdragen heeft om Christus wil!
Al zou zo’n voorganger bij ons misschien hoog staan aangeschreven, God heeft een groot bezwaar tegen hem, namelijk dat hij zijn eerste liefde heeft verzaakt.
Er zijn mensen die de kudde van God leiden met uitnemende gaven, maar juist zulke mensen zijn voor de Gemeente een groot gevaar als ze de innige liefdestoewijding aan hun Here en God zijn kwijtgeraakt. Want hoe kunnen zij goede leiding geven als zij zichzelf niet meer laten leiden door hun Opdrachtgever?!
Daarom richt de Geest van Jezus Zich in het boek Openbaring tot deze voorgangers en roept hen op om zich te bekeren en hun werk niet meer te laten bepalen door eigen inzichten, maar door de liefdesrelatie met Hem. Anders wordt de Gemeente, ook in Nederland, net als in Klein Azië, door de Islam overspoeld!