De discipelen van Jezus hadden alles achtergelaten om Hem te volgen. Van hun financiële achtergrond weten we weinig. Maar Jezus zegt tegen hen, als Hij de grote schare mensen ziet die achter Hem aan is gelopen om de tekenen die Hij verrichtte: „Geeft gij hun te eten” (Matt.14:16b).
Filippus ziet die grote menigte en heeft al gauw begrepen dat zelfs bij een enorm bedrag ieder slechts een kleine hoeveelheid zou kunnen krijgen.
Filippus heeft de opdracht van Jezus niet als onmogelijk van de hand gewezen, hij overweegt alleen maar hoe de opdracht zou kunnen worden uitgevoerd.
Wat een machtige les voor ons. Als God ons iets vraagt in Zijn Woord, dan nemen we vaak niet eens de moeite te overwegen hoe we die opdracht zouden kunnen uitvoeren. We glimlachen een beetje en leggen het naast ons neer en denken dan dat het het toppunt van vroomheid is te zeggen dat wij nooit in staat zullen zijn om wat Jezus van ons vraagt ook echt in praktijk te brengen...
En denk dan eens aan die kleine jongen! Misschien heeft hij er met z’n eigenwijze neus vlak bij gestaan toen Jezus deze opdracht aan de discipelen gaf. Tweehonderd schellingen had hij natuurlijk niet! Het enige wat hij had, was net genoeg voor hem en hooguit voor nog een ander; een druppel op een gloeiende plaat, maar hij geeft wat hij heeft, al is het niets vergeleken bij wat er nodig is om aan de behoefte werkelijk te voldoen.
Wij zouden zeggen: ‘Houd die paar broden maar’! Maar Jezus zegt: „Brengt Mij die hier” (Matt.14:18). Hij neemt „alles” van de jongen en zegent het en deelt uit en geeft daarin het bewijs dat bij God delen altijd vermenigvuldigen wordt!