Wat kunnen we veel leren van het gebed van Josafat! Het is een gebed vol aanbidding van de God onzer vaderen, een gebed met de hand op het Woord van God Zelf en een roep om hulp, want „wanneer wij in onze benauwdheid tot U roepen, zult Gij horen en helpen”(:9b). „Geheel Juda stond voor het aangezicht des Heren, zelfs hun kleine kinderen, hun vrouwen en hun zonen”(:13). God woonde immers temidden van Zijn volk! In het Heilige der Heiligen woonde Hij; vandaar zal Hij antwoorden! Maar het liep heel anders dan verwacht. God antwoordt niet vanuit het Huis door handen gemaakt, maar de Geest des Heren daalt neer vanuit de open hemel op de Leviet Jachaziël. Deze stond op en sprak met krachtige stem: „Zo zegt de Here tot u: weest niet bevreesd en wordt niet verschrikt voor deze grote menigte, want het is geen strijd van u, maar van God!” Niemand vraagt wie deze man is, iedereen verwacht een antwoord van God vanuit de hemel. Josafat buigt zich neer met het aangezicht ter aarde en geheel Juda volgt zijn voorbeeld. De Here heeft geantwoord. Maar dan staan ineens mannen op, ook Levieten, om de Here met zeer krachtige stem te loven!
Aanbidding en lofprijzing is het enige antwoord dat spontaan gegeven kan worden als de Here ons roepen tot Hem om hulp gehoord heeft en in genade antwoord geeft vanuit Zijn troon. De Here raadplegen is dus: in aanbidding wachten op een antwoord vanuit de hemel, om het vervolgens met gejuich in ontvangst te nemen... ook al is dat antwoord anders dan we verwacht hadden. Ja, meestal is Gods antwoord verrassend, maar daarom ook bevrijdend.