In dit gedeelte wordt veel gesproken over de waarheid. Ik denk dat het soms beter anders genoemd had kunnen worden. In het eerste vers b.v. zou het duidelijker zijn als we lazen: ‘Die ik oprecht lief heb’.
Johannes, die al een heel oud man is als hij deze brief schrijft, verheugt zich erin dat hij gehoord heeft dat Gajus een oprecht man is, van wie broeders een goed getuigenis gaven.
Reeds toen al begon de schijnvroomheid zich te laten gelden in de Gemeente. Heerszucht en geldingsdrang dreef mensen tot het verlangen om de belangrijkste te zijn. Maar Gajus was anders. Gajus verlangde daar niet naar. Gajus wilde de Here dienen, en wie God wil dienen is goed en trouw ten opzichte van iedereen. Hij hielp vreemdelingen, zoals dat past bij iemand die God wil dienen. Hierin komt dan ook duidelijk zijn oprechtheid naar voren.
Hoe heel anders was het met Diótrefes! Hij verlangde er helemaal niet naar om te dienen. Hij wilde de belangrijkste zijn. Hij duldde niemand naast zich en wie gastvrij broeders uit andere plaatsen wilde ontvangen, wierp hij uit de Gemeente. Verder trachtte hij met mooipraterij zijn daden te verdoezelen. Ach, hij had misschien wel veel kennis; er moet toch íets zijn geweest wat hem zo belangrijk maakte!!
Wat een afschuwelijke misleiding is dat! Wandelen in de waarheid is heel wat meer dan Schriftkennis hebben. Er staat ook eigenlijk niet in ‘de’ waarheid, maar: in waarheid, dus in oprechtheid. Daarom schrijft Johannes zijn brief ook niet aan Diótrefes maar aan Gajus.
Het is goed om ons af te vragen aan wie Johannes nú zijn brief zou kunnen sturen! Aan ons misschien?