Jezus had in de synagoge te Kafarnaüm gezegd: „Ik ben het brood des levens; wie tot Mij komt, zal nimmermeer hongeren”(35a). Veel discipelen hoorden dit en zeiden: „Deze rede is hard; wie kan haar aanhoren?” En van toen af keerden velen van Zijn discipelen terug en gingen niet langer met Hem mee. We zouden denken dat als je eenmaal een discipel van de Here Jezus was geworden, Hem persoonlijk had leren kennen, getuige was geweest van de vele wonderen die Hij verrichtte, je toch nog onmogelijk zou kunnen twijfelen! Er blijkt dus méér voor nodig te zijn om Jezus te volgen en Hem trouw te blijven.
Misschien vinden we hier de verklaring voor de woorden van de Here Jezus: „Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren”(Matt.22:14). In het 65e vers staat: „...dat niemand tot Mij komen kan, tenzij het hem van de Vader gegeven zij”. Een grote schare van discipelen was tot Hem gekomen en Hij had tot allen dezelfde woorden gesproken. De woorden die Hij sprak waren geest en leven (:63). Velen reageerden op deze woorden met: „Deze rede is hard!”
Maar als Jezus aan Zijn discipelen vraagt: „Gij wilt toch ook niet weggaan?”, dan antwoordt Petrus: „Here, tot wie zouden wij heengaan? Gij hebt woorden van eeuwig leven; en wij hebben geloofd en erkend, dat Gij zijt de Heilige Gods!” Hoe komt het toch dat mensen op dezelfde woorden van Jezus zo totaal verschillend reageren? Voor wie zijn deze woorden hard? Voor degenen die het in eigen kracht willen volbrengen. Maar voor wie de Here Jezus heeft lief gekregen gaat het niet meer om de wonderen en tekenen die zij Hem zien verrichten. Nee, zij gaan verlangen om Zijn wil te doen en vinden zo de weg naar Zijn hart.