Jezus spreekt hier tot Zijn discipelen: „Gij zijt het zout der aarde”. Discipel is een ander woord voor leerling. En als wij werkelijk leerlingen of volgelingen van Jezus zijn, dan zegt Hij het ook tegen ons: „Gij zijt het zout der aarde”.
Zout is een bederfwerend middel en als het zout zijn kracht verloren heeft, kan het bederf zijn gang gaan.
Zijn wij werkelijk een bederfwerend middel in deze wereld? Hebben wij als Christenen nog werkelijk invloed op het gebeuren in de wereld waarin we mogen leven? Als dat niet meer zo is, zegt Jezus: „Waarmede zal het gezouten worden?” Dan deugen we als gelovigen nergens meer voor dan om weggeworpen te worden en door de mensen vertreden te worden (:13b).
Als de kracht van Jezus Christus niet meer merkbaar is, als de Geest ons niet meer inspireren kan tot daden (Dan.11:32), dan heeft de Gemeente haar functie verloren en verwordt zij tot een hinderlijk instituut, dat de Naam van haar Here alleen nog maar belachelijk zal maken.
Maar de gelovigen die hun Here volgen en door Hem onderwezen willen worden, zullen ieder afzonderlijk, maar vooral met elkaar, een stad op de berg zijn, een toevluchtsoord voor wie daar schuilen wil.
Dan zijn we, juist in donkere tijden, een licht op de kandelaar dat allen verlicht die naderbij komen! Dan zullen de mensen de Vader verheerlijken om de werken die men ons dan ziet doen. Niet werken die we zelf verzonnen hebben om indruk te maken, maar de werken die God voor ons bereid heeft van voor de grondlegging der wereld om ze in Zijn kracht te volbrengen.