Wiens brood men eet, diens woord men spreekt, luidt een bekend spreekwoord. Dat was zo in de dagen van Micha en vandaag de dag is het niet anders. Helaas is dat niet alleen zo in de maatschappij! Ook in de kerk is deze geest van lafhartigheid binnen gedrongen. Geen wonder ook! Want zolang men nog gesteld is op de eer van mensen en men mensen tracht te behagen, kan men ook geen betrouwbare dienstknecht van God zijn, ook al heeft men de beste theologische opleiding gehad die er bestaat.
En laat de één de ander nu niets verwijten! Alleen door de verlossing door Jezus Christus worden we bevrijd van deze ogendienst. Wanneer we niet echt uit de Geest geboren zijn, trachten we bij anderen in het gevlij te komen. Dan praten we mee met degenen die de meeste overredingskracht hebben en voelen we er niets voor om, desnoods alléén, pal te staan voor de waarheid. We volgen van nature de meerderheid, uit angst anders door de meerderheid niet meegeteld te worden! Maar door dit afschuwelijk verlangen naar zelfhandhaving werken we mee aan de ondergang van alles wat goed had kunnen zijn.
Daarom keert Micha, de man Gods, zich fel tegen de leiders die meer de psychologie raadplegen dan de Stem van God.
Wie God wil dienen en meteen tracht populair te zijn, in de smaak te vallen bij de mensen, zal op de Dag van God beschaamd komen te staan, ook al zeiden ze iedere keer weer: „De Here is in ons midden!”
Als we de Here Jezus gaan liefhebben met geheel ons hart en met geheel ons verstand, dan komt er een radicale scheiding tussen lippendienst en echte overgave aan God.