Het moet voor Paulus in al zijn strijd een enorme troost zijn geweest, te horen dat het geloof van de broeders te Tessalonica zeer toenam. En waar het geloof toeneemt, wordt de liefdesband steeds sterker. Dat is vandaag de dag, waar in de gehele wereld het geweld en de liefdeloosheid steeds meer toeneemt, een machtige ontdekking! Het is zo rijk en overweldigend dat je er alles voor prijs wilt geven, zelfs een makkelijk leven en de eer van mensen. Maar wanneer de blijdschap toeneemt en de vrede van je gezicht gaat afstralen, wanneer de liefde in Christus toeneemt, zichtbaar voor je familie en buren, dan kan het niet uitblijven of men zal zich aan dit ‘ongewone’ gaan ergeren. Dan gaat men er over praten. Men vormt zich een oordeel over wat men zelf niet kent, omdat het hen aan overgave en geloof in Christus ontbreekt. Dan waarschuwt men elkaar voor dit ‘bijzondere’, wat toch in de Bijbel als het normale christenleven wordt beschreven.
Dit is het begin van de verdrukking die iedereen, die in Christus godvruchtig wil leven, te wachten staat, zegt de Bijbel.
Dan dreigt het gevaar dat wij als reactie ons gaan afzonderen van de mensen die niet zo de gemeenschap met de Here beleven, zoals het òns geschonken is.
Maar Paulus waarschuwt dat bij de openbaring van Jezus Christus, als Hij terugkomt, straf geoefend zal worden over degenen die God niet kennen en ook over degenen die het Evangelie wel kennen, maar er niet aan gehoorzaamden.
Als de liefde van Christus ons leven vervult, zullen we ons voor onze naasten inzetten, om zoveel mogelijk goddelozen en ongehoorzamen met ons mee te nemen achter Jezus aan!