In dit gedeelte getuigt Paulus van de geweldige krachtbron in het leven van een Christen.
Hoeveel mensen worden door het lijden dat niemand bespaard wordt, terneergedrukt? Beproevingen kunnen vreselijk verlammen en uitschakelen. Maar anderen zien we juist door beproevingen van het leven rijpen en krachtig worden.
Velen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog als ongelovigen de concentratiekampen binnengegaan, maar hebben in de beproevingen en nood tot God leren roepen en hebben geloof en kracht ontvangen om die donkere tijden door te komen.
Anderen gingen deze hel binnen met niet meer dan een kerkelijke achtergrond. De god die zij hadden leren kennen ‘van horen zeggen’, bleek dood te zijn... Zij kwamen als bedrogen mensen om, of verbitterd thuis.
Voordat de beproevingen komen, is het nodig om ervan doordrongen te worden dat het lijden van de tegenwoordige wereld niet opweegt tegen de heerlijkheid die komen gaat. Wie werkelijk zijn knieën voor God gebogen heeft om Hem met het hele leven te dienen, leert te leven uit de onverwoestbare hoop dat God in alles het laatste woord spreken zal.
Heel de wereld is in barensnood, zei Paulus. Wat toen al door hem gezien werd, is nu een vreselijke realiteit.
Miljoenen leven zonder hoop in deze wereld. Maar wie hun vertrouwen op Jezus gesteld hebben, worden doorgloeid met een onverwoestbare hoop en zij wachten met volharding op het ogenblik dat de bazuin zal klinken. Dan zal de sterfelijkheid onsterfelijkheid aandoen en zullen degenen die in Hem geloofd hebben, zich verheugen in Zijn komst.