Dit gedeelte bestaat uit twee delen. Het eerste begint met: „Indien gij met Christus afgestorven zijt”. Dat woordje „indien” houdt een voorwaarde in. Mensen die nog niet met Christus zijn afgestorven aan de wereldgeesten, kunnen alleen maar leven volgens opgelegde regels: raak niet, smaak niet, roer niet aan! Wat wordt er bedoeld met wereldgeesten? Dat zijn de geesten die het in deze wereld voor het zeggen hebben. We zouden het ook kunnen vertalen met: grondbeginselen, fundamenten. Mensen die nog niet zijn vrijgekocht door het Bloed van Jezus Christus leven nog als slaven van deze wereld, naar de grondbeginselen van deze wereld: egoïsme, haat, hartstochten, enz.
We weten allemaal wel welk een macht deze dingen op ons leven uitoefenen, zolang we nog niet door Jezus Christus de bevrijding daarvan hebben ervaren.
Zonder deze radicale bevrijding (Joh.8:36) vervallen we steeds weer in een eigendunkelijke godsdienstigheid, die niet verder voert dan tot de bevrediging van ons vrome vlees. Maar in het werkelijk verbonden zijn met Jezus sterven we af aan deze duistere machten die ons alleen maar op onszelf richten en ons doen afdwalen van de werkelijkheid van Christus.
Maar dit Bijbelgedeelte spreekt over meer dan alleen afsterven. Het tweede gedeelte spreekt over: ‘met Christus opgewekt zijn tot nieuw leven’ en dat is echt leven! Waar ons hart is, daar zal onze schat zijn. Wie zich verheugt in de verlossing door Jezus, diens hart wijdt zich volkomen aan Hem. En in die toewijding aan Hem gaan we steeds meer op Hem lijken. Maar dan zal de wereld om ons heen op gelijke manier reageren: het wordt kiezen of delen, vluchten of buigen!