Als er in ons leven van God niet méér te bespeuren valt dan kennis van Zijn wetten en wat religieuze ethiek, dan zijn we ver afgedwaald van wat God voor ons bereid heeft in Zijn grote liefde, toen Hij door Christus de weg weer opende tot de volle gemeenschap met Hem. Alleen in het besef van onze kleinheid kunnen wij deze liefde van God beleven. Hoogmoed en zelfverzekerdheid verkilt de gemeenschap met God. Dan blijven de wetten en regels over en daar handelen we dan mee naar eigen inzicht en mogelijkheden.
Toen Saul zijn geringheid vergeten was door de zegen van God als zijn eigen prestatie te gaan beleven, liet hij na om Gods opdrachten stipt ten uitvoer te brengen.
Een beetje ongehoorzaam zijn valt minder op dan openlijk verzet, maar is wel verwerpelijker. Want we lezen in de Bijbel dat God opstandige kinderen altijd weer weet terug te brengen, maar degenen die doen alsof ze gehoorzaam zijn, maar ondertussen een eigen weg gaan, die wijst Hij af!
Wie Gods Woord naar eigen inzicht aanvaardbaar of verwerpelijk acht, is een ongezeglijk iemand. Bijbelkritiek komt meestal voort uit verafgoding van het eigen inzicht. God legt Zijn gezag niet aan ons op, maar roept ons op om ons aan Zijn wil te onderwerpen en wie zo leert om zich in die gezindheid aan het Woord van God te onderwerpen, wordt door God gezegend en bewaard voor veel misleiding.
Heus, al zouden we ons lichaam geven om verbrand te worden, al zouden we al de dagen van ons leven wijden aan studie van de Schrift... alleen in een liefdevolle toewijding aan Hem leren we te luisteren en graag te gehoorzamen, omdat de weg die Hij wijst levenwekkend is!