In dit gedeelte wordt gesproken over de schaduwdienst die in het Oude Testament verricht werd. Mozes moest een tabernakel maken naar het voorbeeld dat hem op de berg getoond was. Ook de priesterdienst, in de wetten duidelijk omschreven, diende alleen maar om de mens voor te bereiden op de priesterdienst van alle gelovigen. Natuurlijk is de tabernakel die op de berg getoond werd, van een geheel andere waarde dan de materiële uitvoering ervan, zoals die hier op aarde gebouwd werd. In Openbaring lezen we: „Wie overwint, hem zal ik maken tot een zuil in de tempel mijns Gods”(Openb.3:12a). En Petrus zegt: „En laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis”(1Pet.2:5a). Heel de schaduwdienst van het Oude Testament wijst heen naar de geweldige, eeuwige eredienst, waarbij Jezus Zelf de Hogepriester is. De gelovigen van alle eeuwen verrichten daar een eeuwige priesterdienst, waarvan wij hier op aarde moeilijk de volledige strekking kunnen vatten. De profeet Jeremia zegt dat als God Zijn eeuwig verbond met Zijn volk Israël vernieuwt, er niet meer een Ark van het Verbond gemaakt zal worden, niemand zal er zelfs maar aan denken. Dit lijkt in tegenstelling met wat Ezechiël zegt: „En de volken zullen weten dat Ik, de Here, het ben die Israël heilig, doordat Mijn heiligdom voor eeuwig temidden van hen staat”(Ez.37:28). Doch dan zal niet de schaduwdienst hersteld worden, maar de heerlijkheid des Heren Zelf zal neerdalen. Het Nieuwe, Hemelse Jeruzalem zal neerdalen: „En er zal geen nacht meer zijn en zij hebben geen licht van een lamp of licht der zon van node, want de Here God zal hen verlichten en zij zullen als koningen heersen tot in alle eeuwigheden”(Openb.22:5).