David was een man die veel van God hield en die ondanks struikelen in alles met Hem rekening hield.
Maar ook een dienstknecht van God kan wel eens de wind tegen hebben. De ijdele, eerzuchtige Absalom wist heel Israël met zich mee te krijgen tegen David, zijn vader. Als David dit hoort, trekt hij niet ten strijde tegen zijn zoon, hoewel David een groot en dapper held was. Hij wil bloedvergieten vermijden (15:14) en hoopt op zijn God: „Indien ik genade vind in de ogen des HEREN, dan zal Hij mij doen terug keren” (15:25a).
Had God niet tegen Mozes gezegd: „De HERE zal voor u strijden en gij zult stil zijn” (Ex.14:14)?
David, de grote strijder voor God, wist dat niet hijzelf, maar God voor zijn zaak zou strijden. Want wie voor zijn eigen rechten opkomt, komt nooit te weten of God wel met hem is. Daarom zegt David: „Hier ben ik, Hij doe met mij zoals goed is in Zijn ogen” (15:26b).
Wie werkelijk een strijder voor God wil zijn, moet niet meer voor een eigen zaak of eigen eer willen strijden. Deze leefregel voor het Koninkrijk van God wordt wel heel erg beproefd in het leven van diegene die het echt met God wil wagen!
Als David voor zijn zoon Absalom moet wijken, is dat niet genoeg. Simi voelt zich geroepen om hem op deze zware weg van vernedering te vervloeken en God wordt er ook nog bijgehaald: „De HERE vergeldt u al het bloed van het huis van Saul, in wiens plaats gij koning geworden zijt” (:8a)! Maar ook dan blijft David nog op zijn God vertrouwen: „Laat hem mij maar vervloeken (:10)... Misschien zal de HERE op mijn ellende letten en mij het goede schenken inplaats van zijn vervloeking van deze dag” (:12).