Als wij heel hoofdstuk 16 gelezen hebben, kunnen wij ons niet voorstellen dat koning Asa hier dezelfde man is van het gebed dat boven aan deze bladzijde staat. Koning Asa is zijn diepe afhankelijkheid van zijn God kwijtgeraakt. Hij was zó voorspoedig geworden dat hij vergat Wie hem de voorspoed had geschonken.
Dit is overigens niet vreemd. Hoeveel mensen hebben die diepe afhankelijkheid van de Here niet gekend, vroeger, toen ze nog aan het begin van hun levenscarrière stonden? Mensen, die in de voorspoed van het leven Degene, die hun die voorspoed gaf, vergeten zijn? Er is niets nieuws onder de zon! Maar het blijft even erg!
Had God niet 26 jaar terug aan Asa een onvoorstelbare overwinning gegeven als antwoord op zijn gebed? De Kusieten, een onoverwinnelijk leger van vijanden, werden verslagen (2Kron.14). Maar Asa zag het nu helemaal anders; de voorspoed had hem zelfverzekerd gemaakt, niet God, maar zijn politiek inzicht zou hem en het volk redden en met feesten werd het goede resultaat gevierd.
Maar in diezelfde tijd was er een man die wel met God rekening hield en die zich niet liet bedriegen door de menselijke overmoed van koning Asa, die het te druk had gekregen om de daden van God te gedenken!
De ziener Chanani wist dat de overwinning veel groter zou zijn geweest als de koning op God vertrouwd had.
Maar zolang de zelfverzekerde mens gelukkiger is met de redelijke resultaten van zijn eigen-wijsheid, zal hij die kiezen boven de Goddelijke uitkomst die zich openbaart als ons hart echt naar Hem uitgaat.