Afgoden zijn zaken waarop wij vertrouwen buiten de levende God om. En omdat we op zoveel vertrouwen buiten God om, is er zo weinig begrip van waar het werkelijk om gaat. Wie meer vertrouwt op de wetenschap dan op God komt tot ijdel gepraat en men spreekt met grote stelligheid over dingen waar men feitelijk geen weet van heeft.
Wanneer we ons niet meer door God laten leiden, Hem niet meer als God verheerlijken boven alles, „vervallen sommigen tot ijdel gepraat, ...zonder ook maar te beseffen wat zij zeggen of waarover zij zo stellig spreken”, zegt de apostel Paulus (1Tim.1:7).
Terwijl wij beweren wijs te zijn, zegt God dat we dwaas zijn en onze overleggingen lopen op niets uit (Rom.1:21).
Maar als we ons met een biddend hart verdiepen in de wijsheid die vastgelegd is in het Oude Boek, dan komen we tot de ontdekking dat er buiten God om niemand is die de waarheid kan spreken. Alleen bij Hem is gerechtigheid en sterkte! Dan ontstaat er een verlangen om tot Hem te komen en bij Hem te schuilen, want Hij is een rechtvaardig en een verlossend God.
Wie op iets vertrouwt buiten Hem om is verblind en betovert zichzelf met mooi klinkende woorden.
Toch zullen alle afgodendienaars over de hele wereld beschaamd staan, want God hééft gesproken, al zo vele eeuwen geleden, en Hij zal het niet herroepen, dat voor Hem alle knie zich buigen zal, ook van de ijdele praters van deze tijd, ook van allen die tegen Hem in woede zijn ontstoken.
Waarom zouden we nog onze vuisten ballen?
Laten we dankbaar voor Hem buigen, Die ons verlost van al deze dwaasheden!