In deze eeuw van de verheerlijking van het verstand, neemt de mening hand over hand toe dat kinderen niet echt geloven kunnen. Nee, ze moeten eerst tot hun verstand zijn gekomen. Maar we vergeten dat Jezus een kind tot Zich riep en het als voorbeeld stelde voor al de verstandigen die om Hem heen stonden: „Maar een ieder, die een dezer kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee”(Matt.18:6).
Als wij als ouderen leven vanuit de werkelijkheid van Christus, dan zullen juist de kleine kinderen delen in die werkelijkheid.
Aan het geloof van de kinderen zie ik vaak pas de werkelijkheid van het geloof van de ouders.
Laten de ouders onder ons beseffen dat het zuiverste geloof ontvangen wordt in de kinderjaren... of verknoeid!
Wie werkelijk met God leeft, hoeft zich over de kinderen geen zorgen te maken. Paulus zegt dat wij door het geloof kinderen van Abraham zijn (Gal. 3:7), en dat geldt ook voor onze kinderen, indien wíj tenminste ook in het voetspoor treden van het geloof dat Abraham bezat (Rom.4:12).
Maar laten we ons ook bewust zijn van het feit dat onze, vaak zo kinderlijk gelovige, kinderen leven temidden van een verworden geslacht dat op schokkende wijze is vervreemd van een echt leven met God. Ook al gaan ze op een ‘School met de Bijbel’, als de werkelijkheid van het leven met Jezus in de ouderen niet te zien is, worden onze kinderen van hun jeugd af aan ten zeerste benauwd. Maar in Zijn genade blijkt God vaak toch te zorgen dat de touwen der goddelozen hen niet binden!