Wanneer God spreekt tot Zijn kinderen, is dit vaak niet zo lieflijk als wij wel zouden wensen. God spreekt vaak tot de mensheid als tot drenkelingen. De nood is groot en de tijd is kort. God zegt nooit dat we maar eens rustig over het Evangelie moeten mijmeren. God spreekt steeds van een heden: „Heden, indien gij Mijn stem hoort, verhardt uw hart niet!” en: „Ach of ge heden verstondt wat tot uw redding dient, maar thans is het voor uw ogen verborgen, omdat gij de tijd niet hebt opgemerkt dat God naar u omzag!” Dit is krachtige taal, woorden die prikkelen tot actie, tot handelen! En telkens wanneer dienstknechten van God werkelijk onder de zalving van de Heilige Geest gesproken hebben, heeft het actie gegeven! De mens die verzot is op zichzelf, kan geen gehoor geven aan het Evangelie, want het is dodelijk voor zijn ik-gerichtheid.
Zodra hij dat door heeft, komt hij tot actie. Hij gaat zich schrap zetten, hij gaat zich verzetten, als een beer die vroegtijdig uit z’n winterslaap wordt gewekt.
En door de eeuwen heen hebben de ik-gerichte mensen, vromen en heidenen, zich op dezelfde wijze verzet tegen de klare boodschap van God.
Zo hebben, door de eeuwen heen, de kinderen van Abraham de profeten gedood die door God tot hen gezonden waren. Zo hebben de Schriftgeleerden en Farizeeën Jezus gedood door Hem aan het kruis te laten nagelen... En zo zullen ze het blijven doen, de vromen en de heidenen en nog meer gaan doen dan ooit: lasteren en liegen...
Raak er daarom vertrouwd mee dat, wanneer u uit liefde tot Jezus uw naaste van Hem vertelt en men u dan misschien gaat belasteren, dit u tot een volgeling van Jezus maakt!