Er was geen mens te slecht of te ziek om niet door Jezus in ontferming te worden aangenomen. Maar toch worden in de Bijbel mensen genoemd die duidelijk zijn afgewezen. De mannen die vroom waren, maar niet met hun hele hart aan God gewijd, werden door Johannes de Doper afgewezen met de woorden: „Adderengebroed, wie heeft u een wenk gegeven om de komende toorn te ontgaan?” Aan het eind van Zijn leven sprak Jezus het veelvoudig „wee” over deze vrome huichelaars uit (Matt.23).
Paulus waarschuwt in het bijbelgedeelte van vandaag ook voor deze schijnvromen en hij zegt ons kort en krachtig: „Mijdt hen” (:17). Waaraan herken je dan deze blijkbaar zo gevaarlijke mensen die onenigheden en verleidingen veroorzaken? Paulus zegt: „Zulke mensen dienen niet onze Here Christus, maar hun eigen buik”, hier misschien beter vertaald met ‘eigen ik’ (vergelijk Joh.7:38).
De mensen die onomwonden op zichzelf gericht zijn, vormen voor de Gemeente van Christus geen gevaar, integendeel, God vraagt ons dat we hen in de liefde van Christus in ons midden opnemen opdat zij zo verrukt raken van Jezus dat zij hierdoor vanzelf verlost raken van hun ik-gerichtheid. Dit is immers de verlossing die Jezus ons schenkt?!
Velen worden niet daadwerkelijk verlost van die vreselijke ik-gebondenheid, omdat de liefde van Christus hen niet winnen kan, omdat zij zó verrukt zijn van hun eigen schoonklinkende en vrome taal, dat ze er niet over denken om met hun innerlijke onbekeerdheid in het licht van God te komen.
Dat zijn de verschrikkelijke smetten in de Gemeente. Maar als wij zelf graag in het licht wandelen, kan hun duisternis niet verborgen blijven!