Wie er nog aan twijfelt of we in „de laatste dagen” leven waarover de Bijbel spreekt, zal, als hij dit gedeelte leest, toch wel tot de conclusie komen dat de beschrijving van de mens hier wel bijzonder actueel is.
De zelfzucht neemt hand over hand toe, ongehoorzaamheid aan ouders wordt langzamerhand een deugd, of tenminste wettelijk geregeld. Roekeloosheid en vermetelheid is een vertrouwd beeld op de Tv; liegen leren we te accepteren door naar de Tv-reclame te kijken. De genotzucht, van jongs af aan bijgebracht, maakt de jeugd onhandelbaar en de godsdienst is verworden tot een krachteloze zaak. Velen doen alleen nog maar alsof ze geloven, maar als het op geloofsdaden en geloofsvertrouwen aankomt, verloochent men liever zijn God.
Al de zaken die hier genoemd worden, zijn het onafwendbare gevolg van het feit dat de gezonde prediking niet meer gehoord wordt. De gezonde prediking spreekt radicaal tegen het vlees, tegen het materialisme.
Wanneer we ons niet meer laten leiden door de Heilige Geest, gaan we elkaar naar de mond praten. Dan gaan we God een plaatsje geven in het geheel van ons eigen gekozen levenspatroon. God krijgt daarin de plaats van gewetenssusser en moet de garantie geven dat het in een mogelijke eeuwigheid met ons nog wel mee zal vallen.
De schijn is dan in de plaats van de werkelijkheid gekomen en we dekken de valse lading met veel schoonklinkende woorden.
Zijn we echt te bang om dit alles eerlijk onder ogen te zien? Zonder de openbaring van de levende Here in ons leven, kan van echte bekering immers geen sprake zijn!