Ook dit gedeelte staat weer vol opdrachten die we, als we volgelingen van Jezus willen zijn, niet zo maar naast ons neer kunnen leggen. Het heeft ook geen zin om er ‘dierbaar’ over te mediteren. Het staat er ook zo dat de enige gezonde reactie moet zijn: gehoorzamen! Het begint met: „Legt dan af!”, als een versleten jas. Dan moet ik denken aan een voorval bij één van m’n kinderen. Mijn zoon had een tot op de draad versleten jasje en moest nodig een nieuwe hebben. Op een dag nam ik hem mee naar de stad en op de kinderafdeling van een groot kledingmagazijn zocht ik naar een jas. Toen pas had hij door wat een ramp hem te wachten stond: z’n kostbare lieve, vertrouwde jas moest hij uitdoen! Stijf hield hij z’n handjes op de knopen en schudde zijn hoofd al heftig van nee! Ik hield hem een mooi jasje voor, maar hij bleef nee schudden. Toen liet ik hem een andere mooie jas zien: z’n ogen gingen wijd open, zijn handjes gingen van de knopen af, hij maakte z’n jas los en liet het in zijn ogen zo kostbare vod op de grond vallen om die prachtige nieuwe jas aan te doen.
God zegt ook dat we niet alleen iets moeten afleggen, maar ook iets moeten aandoen: „Maar doet de Here Jezus Christus aan”. Als wij de Here Jezus als een nieuw kleed mogen aantrekken, zouden we dan maar niet gauw het oude afleggen? Want God heeft immers geweldige plannen met ons: Hij wil ons gebruiken als levende stenen voor de bouw van Zijn Gemeente. Maar dan moeten we ook gewillig zijn om ons te laten gebruiken, net als Jezus... en dat kan niet, tenzij we, zoals Paulus het zegt, de Here Jezus hebben aangedaan als een jas om ons heen. Maar dat past alleen over ons naakte lijf, ontdaan van alles wat in Zijn ogen vuilnis is!