Jezus had beloofd dat de discipelen kracht zouden ontvangen wanneer de Heilige Geest over hen zou komen (1:8). Als op de Pinksterdag de Heilige Geest met kracht neerdaalt in de harten van de apostelen en van wie met hen bijeen zijn, dan weet Petrus zeker dat dit het is waarvan de profeet Joël gesproken heeft. Als omstanders beginnen te spotten en zeggen dat zij dronken zijn, staat Petrus met de anderen op en zij geven hun eerste getuigenis, zonder de bemoedigende nabijheid van de Here Jezus, maar nu door de bijstand van de Heilige Geest. „Dit is het, waarvan gesproken is door de profeet Joël!”
De boekrollen hadden zij beslist niet bij de hand, dus Petrus citeert hier deze profeet geheel uit het hoofd!
Wat zou de Heilige Geest ons toch allemaal te binnen kunnen brengen van de Heilige Schrift, als we daar wat meer kennis van hadden!!
De profeet Joël heeft veel geschreven over „de laatste dagen”. En Petrus beseft dat op die Pinksterdag inderdaad ‘de laatste dag’, de laatste periode van de heilsgeschiedenis is aangebroken.
Maar als we over het eerste enthousiasme van dit gebeuren heen zijn, dan gaan we toch inzien dat niet de gehele profetie van Joël over ‘de laatste dag’ in vervulling is gegaan.
Er was hier nog geen sprake van een algehele uitstorting van de Geest, maar slechts van een begin; de zon veranderde op die dag nog niet in duisternis en de maan nog niet in bloed. En vanaf de Pinksterdag tot nu toe is het op de berg Sion nog niet veilig wonen! Petrus laat zelfs na om dit gedeelte van de profetie te noemen... Wat moest er nog veel gebeuren en wat moet er ook nú nog veel gebeuren voordat ‘de laatste dag’ waar Joël over geprofeteerd heeft, voltooid zal zijn!