Wat staan wij, die ons Christenen noemen, toch snel klaar met ons oordeel, met onze mening over anderen, desnoods met de Bijbel in de hand, als een moderne Schriftgeleerde.
Steeds meer kom ik tot het besef, dat er maar Een was die recht had om te oordelen en dat was Jezus! Hij was zonder zonde, maar Hij oordeelde niet. Niet uit slapheid, nee, Hij wist dat Gods wetten goed zijn: Hij heeft niet gezegd, toen de overspelige vrouw bij Hem gebracht werd, dat ze niet gestenigd moest worden. Hij erkende volkomen Gods gebod: deze vrouw was schuldig en moest sterven: Maar wie had het recht om dit oordeel uit te voeren? 'Wie van u zonder zonde is, werpe het eerst een steen naar haar.' Daar gingen ze; een voor een, te beginnen met degenen die de meeste tijd op aarde hadden gehad om te zondigen. Toen bleef Jezus alleen over, de Enige, die het recht had, om te oordelen, omdat Hij de Enige was, die nooit gezondigd heeft. Maar Hij, de Rechtvaardige, vraagt aan de vrouw die zo gezondigd heeft. 'Heeft niemand u veroordeeld? Dan veroordeel Ik u ook niet.'
Jezus, die Zelf vanuit de genadige, heiligende gemeenschap met Zijn Vader leefde hier op aarde, wilde niet oordelen, maar het rechtvaardige oordeel op Zich nemen; Hij kwam om de schuld te dragen van hen, die in Hem geloven.
Wie werkelijk luistert naar de woorden van Jezus Christus, weet dat zonde niet door de vingers kan worden gezien: ‘…hoewel zij de rechtseis van God kenden, namelijk, dat zij, die zulke dingen bedrijven, de dood verdienen.’ (Romeinen 1:32a). Maar wie werkelijk Jezus volgt, weet ook dat het rechtvaardig oordeel van God over de zonde genadig is weggedragen naar het kruis van Davids Zoon.