Als wij niets van Gods liefde ervaren en als de hemel van koper lijkt, dan zijn we eerder geneigd ons af te vragen of God wel echt bestaat, dan dat we onszelf onderzoeken of wij God soms bedroefd hebben zodat Hij Zijn hand van ons moest terugtrekken. Als God Zich verbergt, dan mopperen en klagen we dat we zo weinig van Hem beleven, in plaats van dat we ons buigen en schuld belijden. We zijn net als Israël. Als we geen antwoord ontvangen op onze gebeden, zoeken we zelf een oplossing voor de problemen. We wenden ons af en gaan eigen gekozen paden.
Vaak horen we zeggen: ‘Je krijgt toch geen briefje uit de hemel en daarom moet je maar doen wat je hand vindt om te doen’. Dat laatste is een woord uit de Bijbel, maar totaal verkeerd gebruikt. Saul kreeg te horen dat hij moest doen wat zijn hand vond om te doen, vanaf het moment dat de Geest des Heren hem had aangegrepen en hij tot een ander mens was geworden (1Sam.10:6,7)! Wij echter menen te kunnen doen wat onze hand vindt om te doen, juist wanneer we de gemeenschap met God zijn kwijtgeraakt. Dat zijn dan de eigengekozen wegen met wat godsdienstige smuk waarmee we onszelf bedriegen. Maar het allerergste is dat God er belachelijk door wordt gemaakt! Doch God heeft onze eigen gekozen wegen gezien en weet wat ervan terecht komt! Hij laat het gelukkig niet op een totale mislukking uitlopen.
Hij ontfermt Zich over ons en wil ons genezen!
Hij heeft Zijn Zoon op aarde gezonden om ons de Goddelijke weg te wijzen: „Ik ben de weg!” zegt Jezus.
Ieder die treurt op eigen gekozen wegen zal deze weg willen gaan en daar troost en genezing vinden!