Er was een groot wonder gebeurd. Vandaar dat Petrus en Johannes vol verbazing werden aangestaard. Het volk dat toestroomde, vond deze twee mannen heel geweldig. Wat moesten deze mannen toch een enorme kracht en grote godsvrucht hebben om dit te presteren!
Maar Petrus en Johannes houden zoveel van hun Here, dat ze het niet verdragen dat zij, in plaats van Jezus, de eer zouden krijgen. Daarom spreken ze tot de toegestroomde menigte meteen over de God van Abraham, Isaäk en Jakob. Daarom vertellen ze vol liefde over Jezus, die wel door de mensen gedood was, maar die door God is opgewekt uit de doden! En het was die Jezus, de opgestane Here, die deze verlamde man geloof tot genezing geschonken had!
Ach, we kunnen onszelf wel opschroeven tot een bepaald geloof, maar het werkelijk geloven is heus een gave van God, een geschenk uit de hemel dat niet verworven kan worden, maar eenvoudig in ontvangst genomen mag worden met een dankbaar hart. Geloof dat je jezelf verwerft is afgoderij, ook al verwerf je door het bestuderen van de Bijbel een geloofsleer over Jezus! God haat de afgoderij en het is deze afgoderij, ook de christelijke, die maakt dat God zich voor ons verbergt. We kunnen met ons hele hart geloven dat het verhaal van deze genezing echt gebeurd is, omdat het in de Bijbel staat. Maar om zélf te beleven door geloof genezing te ontvangen, ontstaat alleen door veel beproevingen heen, in het meer en meer Hem leren kennen als de opgestane Here, net als Petrus en Johannes. Want zo alleen leren we om alle afgodendienst als zonde te belijden en te verwerpen. Alleen dan ontstaat een heldere relatie met God, die, net als in de Bijbel, dan blijkt onze Geneesheer te zijn.