Dit gedeelte begint met: „Laat niemand u misleiden”. Het is wel heel terecht dat dit hier staat, want ieder die de volgende teksten gaat lezen, voelt van nature al een behoefte om zich te laten misleiden!
Die krasse taal van de apostel der liefde ligt ons zwaar op de maag. We zoeken een oplossing, een verklaring om onszelf te rechtvaardigen, want we zijn zo gewend om de Bijbel aan onze praktische levenservaring te toetsen inplaats van andersom.
Maar zolang we nog zo tevreden zijn en nog zo vol zelfvertrouwen, dat we menen de Bijbel te kunnen verklaren vanuit ons povere Christen-zijn, zal dit bijbelgedeelte ons niet kunnen veranderen tot werkelijk gefundeerde Christenen, die door beproevingen heen betrouwbaar zijn geworden en door de Here aanbevolen kunnen worden (2Kor.10:18).
Bij God bestaat niet een beetje rechtvaardig zijn. Wie de rechtvaardigheid doet, is rechtvaardig als Jezus (:7), al het andere is een relativering van de bijbelse rechtvaardigheid: „Wie de zonde doet is uit de duivel, want de duivel zondigt van den beginne” (:8). Paulus zegt hetzelfde op een iets andere manier: „Immers, hoe zullen wij, die aan de zonde gestorven zijn, daarin nog leven” (Rom.6:2).
Deze radicale uitspraken van Johannes en van Paulus zijn alleen te verklaren vanuit hun geloof in de radicaliteit van het volbrachte werk van Jezus! „Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou!” en zoals Paulus het zegt: „...dat onze oude mens mede gekruisigd is, opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht zou ontnomen worden...” (Rom.6:6).
Zou er dan misschien iets aan onze radicale overgave aan Jezus ontbreken?