De sterren zijn de engelen der Gemeente, zegt het bijbelgedeelte van vandaag (1:20). Dat zij sterren worden genoemd is om hun heerlijkheid te symboliseren. De engelen der Gemeenten zijn geen beschermengelen of andere hemelse figuren, want die zullen niet opgeroepen worden tot bekering (:5). Neen, het zijn de boodschappers van de Gemeenten, zoals ook de profeet Haggai werd genoemd (Hag.1:13) en de priester (Mal.2:7). De zeven sterren, engelen, zijn dus de voorgangers der Gemeenten. Het getal zeven wijst op een volheid en het gaat daarom dus ook om de Gemeente en haar voorgangers in onze tijd!
Kennelijk is het niet genoeg te weten dat Hij ons in Zijn hand houdt. Neen, het blijkt dat Hij ons van nabij kent; dat is wel heel duidelijk te verstaan uit wat volgt! „Ik weet uw werken en uw inspanningen...” en wat verder volgt. Van de voorganger van de Gemeente te Efeze wordt geweldig veel goeds gezegd, meer dan van ons te zeggen is... Maar ondanks dat zegt God: „Gedenk dan van welk een hoogte gij gevallen zijt!” Waarom? Omdat de eenvoudige toewijding aan Jezus, de liefde tot Hem, verloren is geraakt! Jezus is in de praktijk van het leven geen Heer meer. En dieper kan een mens niet vallen! Maar dan nòg verstoot God Zijn kinderen niet, doch Hij roept ze op tot bekering en tot opnieuw weer leren leven en werken vanuit de innige liefdesgemeenschap met de Here.
Wanneer op deze oproep geen bekering volgt, zal de Here komen en de kandelaar van zijn plaats nemen: de Gemeente (1:20) wegnemen.
De onbekeerde zal er wel niets van merken; hij heeft de organische band met de Here immers nooit gekend of al lang losgelaten! De Eredienst gaat door, maar de Here is weg! „O, God, vergeef ons, anders kunnen wij niet verder leven!”