Toen de discipelen in Jeruzalem hoorden dat er te Antiochië heidenen tot het geloof in de Here Jezus waren gekomen, zonden zij uit hun midden een bekwame broeder om orde op zaken te stellen. Heel begrijpelijk! Wat konden die heidenen tenslotte begrijpen van het Evangelie zonder een goede begeleiding!
Ze hebben inderdaad een zeer bekwame broeder gezonden: Barnabas. Toen deze in Antiochië aankwam en de broeders en zusters van de jonge Gemeente daar ontmoette, werd hij heel erg blij. Wat was de reden van die grote blijdschap? We lezen het in dit gedeelte: „Toen deze aankwam en de genade Gods zag...”(23). Barnabas zag de genade van God onder de heidense broeders en zusters! Hij vroeg niet naar hun leer of geloofsovertuiging. Hij kwam daar aan en zag iets wat wij niet meer kunnen onderscheiden: de genade Gods die temidden van deze mensen was.
Wanneer wij geestelijke mensen zijn, zullen wij de geestelijke dingen kunnen onderscheiden, maar wanneer wij vleselijke Christenen zijn, zoeken we meer houvast aan de uiterlijke dingen en gaan we vaak aan de zegeningen van God voorbij.
Als geestelijke mensen leren wij weer oordelen met een oordeel dat door God is geïnspireerd. Met dat oordeel zullen we elkaar niet afbreken, maar integendeel, elkaar meer en meer bemoedigen om naar het voornemen van ons hart de Heer trouw te blijven. Laten we daarom God bidden om zulke betrouwbare mannen als Barnabas. Want zulke mannen zullen niet zo gauw van streek raken als ze mensen ontmoeten die misschien heel anders God dienen dan zijzelf gewend zijn. Maar zij zullen Gods aanwezigheid daarin zo duidelijk ervaren, dat er geen enkele twijfel overblijft dat God Zijn werk ook bij deze mensen zal voltooien!