De Bijbel zegt, dat God ons te allen tijde in Christus doet zegevieren en dat wij niet anders kunnen doen dan Hem daarvoor danken.
Hebt u die dit leest, God wel eens kunnen danken dat Hij u te allen tijde in Christus doet zegevieren? Nu moet u niet zeggen: ‘Ik ben Paulus niet!’ Nee, natuurlijk niet. Maar Paulus spreekt niet over zichzelf, maar over ons. En Paulus wist heel goed dat niemand uit zichzelf hiertoe in staat is. Daarom dankte hij God ook voor de overwinning, die hij telkens weer in Christus beleefde.
Neen, geen handige constructie, dat, al zondigen wij, God ons toch „in Christus” ziet en dus ons onze zonden niet toerekent. Mensen die telkens weer vervallen in hun diepgewortelde ik-gerichtheid, kunnen nooit een geur van Christus zijn in deze wereld, want het ene moment zouden ze voor Hem en het volgende moment voor zichzelf de eer zoeken. Wie is dan toch in staat om op een betrouwbare manier altijd een geur van Christus te zijn in deze wereld? Niet degenen die van zichzelf vinden dat ze wat bereikt hebben in het Koninkrijk van God! Neen, God maakt juist zwakke en broze mensen bekwaam voor deze taak, door hen, door allerlei beproevingen heen, vrij te maken van alles wat hen nog op zichzelf gericht zou kunnen maken. Ieder mens, die zo van Jezus is gaan houden, dat hij geen winst meer voor zichzelf wil zoeken, wordt dan door God aanbevolen als Zijn dienstknecht.
Zulke mensen verlangen er naar om nooit meer op eigen gezag, maar op dat van God te spreken, heel bewust dat God Zelf hen voortdurend inspireert, onderwijst en leidt, terwijl Hij in al hun spreken en doen achter hen staat.