Het gaat in deze gelijkenis van de onrechtvaardige rentmeester om het laatste vers. Jezus herhaalt hier bijna helemaal de woorden die de onrechtvaardige rentmeester bij zichzelf gesproken had: „Ik weet wat ik doen zal, opdat, wanneer ik uit mijn rentmeesterschap ontzet ben, men mij zal opnemen in hun huis”. Jezus noemt deze man een onrechtvaardige en praat dus niets van wat hij doet goed. Maar de Here wijst er op dat de kinderen van deze wereld met meer overleg te werk gaan dan de kinderen des lichts (:8).
Deze slechte man heeft gedacht aan de toekomst wanneer hij zijn huidige leven als rentmeester zou kwijtraken. Hij deed dit op een minderwaardige manier, maar goed doordacht, zelfs zo goed doordacht, dat zijn heer hem hiervoor prees. Immers, veel bitterheid bij de schuldenaars verdween hierdoor en met nieuwe moed zullen zij zich hebben ingezet om de verminderde schuld in te lossen.
Wij zijn eigenlijk allemaal rentmeesters van alles wat God ons op deze wereld heeft toevertrouwd. Maar hebben wij er wel eens bij stilgestaan dat God eens ons rekenschap zal vragen over wat wij met het ons toevertrouwde hebben gedaan? Wanneer we alleen maar aan onszelf hebben gedacht, hebben we alles verkeerd gebruikt en dus verkwist. Maar als we er rekening mee houden dat dit rentmeesterschap ons eens ontvallen zal als wij sterven, dan zullen we al het ons toevertrouwde graag gebruiken om er anderen mee te dienen, om Christus’ wil. Wanneer we echte belangstelling tonen en betrokken willen zijn bij de mensen om ons heen en daardoor iets van het Koninkrijk van God gaan uitstralen, zullen we daardoor velen van hen in de eeuwigheid bij God ontmoeten.