Epafróditus was een mede-strijder van Paulus, die door Paulus van harte werd aanbevolen: „Houdt mannen zoals hij in ere!”
De boodschap die in dit gedeelte heel sterk naar voren komt, is dat ook zulke mannen ziek kunnen worden, zelfs zo ziek dat zij ‘de dood nabij kwamen’.
Heel belangrijk is het te weten dat hij niet ziek werd door ongehoorzaamheid maar: om het werk van Christus is hij de dood nabij gekomen(:30).
Natuurlijk is het waar dat God de ziekte niet wil. Jezus, met innerlijke ontferming bewogen, genas de zieken. En in het Oude Testament zegt Mozes al: „Maar gij zult de Here uw God dienen; en Ik zal ziekte uit uw midden verwijderen” (Ex.23:25).
Maar een ziekbed is voor velen een grote zegen geweest en heeft velen geleerd om een diepere weg met de Here te gaan.
We komen er niet met de zinloze kreet: ‘God wil de ziekte niet!’ Gods wil is niet te vangen in kreten, maar Gods wil wordt verstaan in een werkelijke, verborgen omgang met Hem.
Wie meent recht op gezondheid te hebben, heeft nog heel weinig verstaan van het Evangelie. Het Evangelie spreekt niet over de rechten van de mens, maar over de genade van God. Iedereen die bezig is met de rechten van de mens, mist nog de enorme blijdschap, die ieder ervaart die leert vanuit de genade van God te leven. En van die vreugde getuigt Paulus als hij zegt dat God Zich over Epafróditus ontfermde.
Dat is de boodschap die eigenlijk vanuit al de brieven van Paulus, vanuit het hele Nieuwe Testament, tot ons komt. Wie dat verstaat zoekt niet meer zijn eigen recht, maar Gods eer!