Sommige mensen geloven zo in de regels van de christelijke moraal, dat zij zich daardoor meer laten leiden dan door God Zelf. Zo was het ook in de synagoge waar Jezus leerde. Het was sabbat. Dit is een dag voor God, een dag waarop Hij alle eer ontvangt die Hem toekomt.
Terwijl Jezus sprak, zag Hij een vrouw die een geest van zwakheid had. Sinds de medische wetenschap dieper in de geheimen van het menselijk lichaam is doorgedrongen, is het voor de ontwikkelde mens dwaas om nog van een geest van zwakheid te spreken. Zo gaat het als de mens eigen-wijsheid vergaart! Nu wij weten dat de donder een elektrische ontlading is, geloven we immers ook niet meer dat God in de donder spreekt!? Maar Jezus, Gods Zoon, Schepper van alles wat is, ook van het menselijk lichaam, zag deze vrouw aan en had medelijden met haar, omdat de satan haar al achttien jaar gebonden had met een geest van zwakheid. Zou de medische wetenschap niet veel heilzamer kunnen werken, als de wijze broeders meer bij God te rade gingen dan alleen bij hun geleerde boeken?! Jezus zag de vrouw, die al zolang verkromd was en niet meer recht kon lopen, aan en zeide tot haar: „Vrouw, gij zijt verlost van uw zwakheid”.
Hoeveel kinderen van Abraham zijn en blijven nog altijd gebonden door geesten van de duisternis, omdat medicijnen de lichamelijke verschijnselen wel kunnen wegwerken, maar niet de boze geesten die slechts op het machtwoord van Jezus wegvluchten.
Wat moeten wij nog leren om zò te spreken en te handelen in afhankelijkheid van God, dat Zijn kracht zich in onze zwakheid kan openbaren.